Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid me istud rogas? Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? An haec ab eo non dicuntur? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Duo Reges: constructio interrete.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Ego vero isti, inquam, permitto.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Negare non possum.
Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Si enim ad populum me vocas, eum.

Hic ambiguo ludimur.: Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Quid de Pythagora?: Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Qualis est igitur omnis haec, quam dico, conspiratio
consensusque virtutum, tale est illud ipsum honestum,
quandoquidem honestum aut ipsa virtus est aut res gesta
virtute;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Recte dicis; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Cur id non ita fit? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. At coluit ipse amicitias.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Proclivi currit oratio. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes. Graccho, eius fere, aequalí? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit.